میدونی چرا حالت بده؟؟؟؟

یه استاد خوب داشتم که می گفت ما آدما تو زندگی مسافریم و یه کوله پشتی داریم .

تو مسیر زندگی از خیلی جاده ها عبور میکنیم،

مسیرای سخت و آسون .

تو راهمون آدمای مختلفی میبینیم که گاهی از کنارشون میگذریم و گاهی هم سفرمون میشن برای چند لحظه ، چند ساعت یا چند سال .

گاهی تو مسیرای سخت یکی دستمونو میگیره و کمکمون میکنه

گاهی ما دست یکی رو میگیریم ،

و

گاه ...

...

تو مسیر ،

بعضی از آدما یه شاخه گل خوشبو بهمون هدیه میدن ،

اما

بعضیا یه مشت لجن طرفمون پرت میکنن .

حالا تصمیم با خودمونه،

ما میتونیم پرتشون کنیم بیرون از جاده یا بذاریمشون تو کوله پشتیمون.

میتونیم انتخاب کنیم که از عطر گل همیشه سرمست باشیم و یا از بوی تعفن لجن حالمون بد باشه.

از همه بدتر اینکه لجنهایی که به طرفمون پرت شده رو بگیریم دستمون و همیشه تصویر زشت و بوی بدش حالمونو بد کنه.

این جور آدما همش به آسمون و زمین و زمون غر میزنن که چرا حالشون بده

یعنی نمیدونن که علت حال بدشون تو دستای خودشونه ؟؟؟؟